Sevda türküleri yalan…
Duyduğum kadarın benim.
Tüm ayrılık öyküleri
Kendi kahramanlarına ağlar,
Fazla fazla, gözyaşındaki
Tuz kadar acırsın güzelim…
Senin “kapanmaz” dediğin yara,
Nefretin sevgiyle buluştuğu o an,
Her defasında ilk öksüz kalışın…
Yeniden doğuşundur aslında
O “ayrılık” sandığın…

Tartılmıyor sevdalar terazilerde.
Ağırlığı, ulaşılmazlığındandır.
Defteri yok, yüreğine yazıyorsun.
Zamanla gelişleri unutup,
Hep gidişlere takılıyorsun
Birlikte söylenen şarkılar,
“Kara” bildiğin sevdan,
Satır aralarındaki o büyü yok artık…
ޞiirlerdeki sevgili olmaktan
ޞimdi çok uzaktasın…
Yeniden başlamak diye de bir şey yok.
Bir gecede bulup
Bir gecede yitirdiğin
Tüm aşkların seceresinde,
Silindi bir kere mürekkep…

Bir, acının resmi çekilmiyor,
Bir de sevdanın…
Çizgiler gelip
İnsanın yüzüne yapışıyor.
Umursamaz gördüğün her terk ediş,
Kilometre taşı gibi
Ölüme yaklaştırıyor…

Sevda
Türküleri
Yalan…