Seni düşünmeden geçmez,
Yedi çarpı dedikleri zaman birimi,
Kitap okurken,
ޞiir yazarken,
Mahallenin ara sokaklarında maç yaparken,
Ve büyüklerimizin konuşmasını sakin bir tavırla izlerken,
Ve de annemin bitmek bilmeyen nasihatlerini dinlerken,
Vesaire vesaire…
İki nokta alt alta üst üste.
İşte seni düşünüyorum bu zaman birimlerinde.
Kilogram, santimetre, litre…
Bak bir şey geldi aklıma.
Geçenlerde bir bulmaca çözüyordum,
Orda bir soru kafama takıldı,
– En uzun zaman birimi?
Çok düşündüm ve seni yazdım.
– Neden mi?
Çünkü seni günün her saatinde,
Ayın her gününde,
Ve yılın her ayında,
Ve hatta bir ömür içimdesin.
Benim için en uzun zaman sensin.
Dün gece de uykalarımı senin için böldüm,
Topladım, çarptım, çıkardım,
Ne çıksın?
Civciv çıkacak, kuş çıkacak,
Ama yine sen çıktın.
Ve bir türlü inmedin.
Ulaşılması bir o kadar zor yerden,
Ulaşım aracı farketmeksizin
Araba, tren, vapur, uçak
Seç birini farkeden bir şey olmayacak zaten.
Çünkü sen,
Evet sen,
Hayır şıkkı olmayan sen,
Her an kalbimdesin zaten.