Sararıp solasın bir yaprak gibi
Nerden geldiğini bilemeyesin.
Bahar mevsiminde coşkun sel gibi
Aksın da gözyaşın, silemeyesin.

El aç akşam sabah ölümü dile
Yüz çevirsin senden kardeşin bile
Her günün ızdırap, sürünmek ile
Geçsin bütün ömrün, ölemeyesin.

Tutmasın ellerin, belin bükülsün
Görmesin gözlerin, dilin tutulsun
O inci dişlerin tek tek dökülsün
Kader küssün sana, gülemeyesin.

Ankara – 1983