Sordum o demleri, dedim ki: “Anlat.”
Anlattı ecdâdım: “Dinle be evlât;

O gün bir başkaydı denizin rengi
Mevci, uğultusu, sesi, âhengi.
O gün bir başkaydı toprağı, sengi
Çanakkale’deydi İslâm’ın cengi.

İmân karşısında düşman kahroldu
Haçlıya mezarlık Seddülbahr oldu.

O gün bir başkaydı, elde top, tüfek
Ne yiyecek vardı, ne de giyecek.
Dediler: “Sağ olsun vatanımız tek,
Borçluyuz uğrunda bir can verecek.”

İmân karşısında düşman kahroldu
Haçlıya mezarlık Seddülbahr oldu.

O gün bir başkaydı vuran sâhile
Dalgalarla gelen nâ-mahrem ele
Geçit verilmedi, şükür şu hâle;
Gün senindir, sevin ey Çanakkale!

İmân karşısında düşman kahroldu
Haçlıya mezarlık Seddülbahr oldu.

O gün bir başkaydı, mâzisi yakın
ޞu mahv u perîşân düşmana bakın!
ޞehitleri asla incitme sakın;
Sevin Çanakkale, sevinmek hakkın!

İmân karşısında düşman kahroldu
Haçlıya mezarlık Seddülbahr oldu.

1981