“sevmek sadece cennetteydi… ama cennet de sevmekteydi!.”

yağmura…
inceden yağmur damlıyordu
gözyaşlarım yağmurdu…
yürüyordum…
sırılsıklamdı her şey
aslında hiç bir şey
yağmur kadar masum değildi!..

ölümdü! usul usul çıkıyordu
merdivenlerden
sevgi, pencere kenarında güzellikler hayalindeyken
ne kadar da masumdu…
şimdi ölümü kim sevecek
kim ölmek isteyecek, söyler misin?

biliyorum…
bir gün sevmenin kurgusunda yitireceğiz her şeyi
o anda
uçurum kıyısındaki sesler karışacak
ama bomboş bir sesle
sevgi, ölümü seçecek!..

sevmek
sadece
cennetteydi…
ama
cennet de
sevmekteydi…