Yokluğunun acısı çöktüğünde yüreğime
bir sis kaplar gözlerimi
hasretin çöreklenir yüreğime
bilmiyorum bu sensiz geçirdiğim kaçıncı gece
her şey acı veriyor bana
her yerde izlerin duruyor halâ
resimler ellerimde
anılar gözlerimde
bilmiyorum bu sensiz geçirdiğim kaçıncı gece
yine sabah oluyor Ankara’da
belki farkındasın
belki de halâ uykuda
benimse uyku yok gözlerimde yine
bilmiyorum bu sensiz geçirdiğim kaçıncı gece
çok mu zor beraber olmamız
yoksa imkânsız mı
korkuyorum
hayır; cevap verme
çünkü
bilmiyorum bu sensiz geçirdiğim kaçıncı gece
kabullenmek zor bu hasreti
şimdi kimbilir neredesin
kimbilir kimlerle
bilmiyorum bu sensiz geçirdiğim kaçıncı gece
gelirsin diye umutla beklemeli miyim
yoksa
ben de arkandan çekip gitmeli miydim?
daha bir dayanılmaz yokluğun gün geçtikçe
bilmiyorum bu sensiz geçirdiğim kaçıncı gece
bilmiyorum daha ne kadar dayanırım
bilmiyorum biter mi bu sensizlik
bilmiyorum sever misin beni yine
ama kahretsin artık biliyorum
bu sensiz geçirdiğim SON gece…

Ankara – 07.05.2005 02:45