çilekeş bu günde efkar basmış odayı kafam dumanlı
dertlerime mum yakarım söndüremez soğuk nefesim
göz yaşın akıcaksa eğer o hak etmediğim gözlerden
kendimi boğar gözlerimi karanlığa yumarım
5 para etmez vücudumda şırınga izleri
meğer ne acılar çekmişim zevk deil
gözlerim mor ve yaşlı ne yaşadığım belli deil
beni bu kadar düşündüren aşk mı yoksa
yoksa sadece kıskançlıkmı kalbimdeki sızı
saçma konuşmalar yine dilimde bak
ölücem ben hissediyorum ama mutlu bi şekilde
yalnız ölmekti belkide beni mutlu eden
bak yine hayal kurucam seninle evlendiğim gibi
ben bir sonbahar akşamı ıslak bir sokakta ölücem
sokağın adı karanlık türü ise yalnızlık
cebimden taşan bir tür kağıt
üzerinde ise buğulu bir anıt
buğ arkasında duran küçük bir ağıt
belliki kaderimde acılı harflerle ayrılık yazılı
bileklerim kesik damarlarımda adın kazılı
sadece hayal işte aklıma çakılı
gidiyorum ben elveda sözcüğünü haram eyle bana
göz yaşlarını sakla bir gün değicek biri çıkar karşına
bakışlarını ardıma sakla elma diyene kadar çıkmasınlar karşıma
çıkarsa eğer o zaman koyar bana derim belki bu ELİN ettiği bir veda…