Son nefesimi çektim içime
Yarınım yok artık
Sarıldım beyaz bir kefen içine
Bedenim ruhumdan kalan son artık

Hiç biri koymuyor bunlardan
Tek canıma dokunan
Ben seni bırakamam demiştin
Ben musallaya, sen partiye gitmiştin
Senin ellerinden başka el haram bana dedin
Ellerim toprağa, sen ellerin koluna girmiştin
Hepsi mi yalandı hiç mi sevmedin
Değerim eskimiş bir çanta gibi miydi
Yerim bir hurdacı arabasıydı öyleyse
Ve karşılığımda üç beş mandal bir tane leğen
Ya Rabbim nedir bu başıma gelen
Ne çabuk unuttun beni
Ne çabuk sildin hatıraları…

Bir zamanlar cafeye giderdik seninle
Ahmet abiden, Hayri’den
Fatma abladan aldığım borçlarla
Birer demli çay içerdik
Sonra bir peynirli poğaça
Sonra sen bir dal sigara yakardın
Her içine çekişin
Can çekişimdi benim
Sonra tırnağındaki ojelere
Her defasında kına derdin
Yemezdim ama çiğnemeden yutardım bu yalanı..
Borçlarımı zar zor öderdim
Ne de olsa kuytu mahallede kasap berberdim.

Hiç hediye almıyorsun diye surat asmıştın ya bir kere
Ant içmiştim o gece sana en kral hediyeyi armağan edicem diye
Tam niyetlenmiştim ki babamın borçlarına para verdim
Borçlar bitince de annem çamaşır makinesi taksidine soktu beni
Onun yükünü atacakken sırtımdan
Ablam tutturdu evlenicem diye
Ee boynumuzun borcu bir çeyiz yapmak
Sözde ayrı, nişanda ayrı, düğünde ayrı bilezik takmak
Derken abim kaza geçirdi
Cana geleceğine mala gelsin dedik
Bilakis maldan ziyade gelen cana da gelmişti
Yengem iki çocukla kiradaydı
O, o durumdayken yardım etmemek yakışmazdı
Sonra işler ters gitti kapatmak zorunda kaldım dükkanı
İşlek bir caddede yevmiyesi 5 milyona işe başladım
Hiç izin kullanmamaya karar vermiştim ki
Seni görmemin mümkün olamayacağı geldi aklıma
Zaten bu tür düşünceler sadece benim aklıma gelirdi
Sen hafızanı böyle boş şeylerle meşgul etmezdin
Senin için her şey kuafördü, makyajdı
Bak diyordun evlilik çağım yaklaştı
Ne de olsa mahallenin en güzeliydin
Geç anladım ki benim için ölüm gazeliydin…

Velhasıl salam okunmaya başlamıştı
Odandan müzik sesi yükseliyordu
Sanırım Rafet el roman çıkmıştı
Sayende tüm mahalle o adamdan bıkmıştı
Bir şarkısı vardı onun, beni her terk edişinde
O şarkısı çalardı;
’’Beni affeder misin
Bakar mısın yüzüme…’’
Bakardım yüzüne her defasında
Sen gözlerimdeki aynaya
Ben tırnaklarındaki “kınaya”…

Geceleri yıldızları sayardım
Mahallede kızlar ip atlar
Erkekler misket yuvarlardı
Bir gece kayıp dayımdan haber geldi
Dayım, dağ gibi dayım uçurumdan mı yuvarlandı
Ya onun heybeti, o da mı yalandı

Anam yaşlanmıştı epeyce
Saçlarına kar yağmıştı
Oğlumun mürüvvetini görmeden ölmiyim derdi
Yanaklarımı okşar gözlerime bakar öyle saatlerce seyre dalardı
O benden mutluluk istedi benim verdiğim kederdi
Sabah uyanamadığımı görünce çok ağlamış
Ağlama anam hayattaki her anın olduğu gibi
Ölümüm de kaderdi…

Son yolculuğumda pek de kalabalık yokmuş
Belki de tek başıma gidebilsem mezara
Bir anam bir yatalak babam bir de imam olurmuş
Elveda anne elveda baba
Hakkınızı helal edin bana
Elveda Türkiye elveda İstanbul
Elveda sevdiğim güle güle sevdiğim
Allahaısmarladık sevdiğim
Hoşça kal sevdiğim…

Kendine iyi bak sevdiğim
Kınaya kızdığımı nasıl unuttuysan
Öyle unutursun ölümümü de
Tabi hatırlarsan bir ben olduğumu
Benim de eskiden bir beden olduğumu
Umarım bir gün anlarsın
Çektiklerinin bir bedel olduğunu
Elvedai güle güle, hoşça kal,
Allahaısmarladık sevdiğim
Hiç aklıma gelmezdi bir gün bu şekilde öleceğim
Hiç aklıma gelmezdi senin gibi bir meleği
Böyle kâbusumda göreceğim…
Neyse ki sabah oldu neyse ki uyandım
İyi ki sevdirdim kendimi
İyi ki omzuma dayandın
İyi ki öptün yanağımdan da,
Bir an evvel uyandım…