hiçbir zaman söyleyemediklerimi
bu şiirde sakladım
şimdi beni iyi dinle kankızılım
çünkü, bu sana son yazışım

göremedin kanat çırpışlarımı, aşkına
benliğine adanmışlığımı bilemedin
tek kelimeydim sende, sadece “ümitlenme”
oysa bende sana yetmezdi milyon kelime

sende değil aslında tüm sebeplerim
bende bilemedim geç kalmışlığımı aşkına
hissedemedim, denk düşmezliğimi varlığına
ama boşver kankızılım, zaten bu sana son yazışım

herşeyimi verirdim oysa uğruna
başta renklerimi, teker teker
sonra gülüşlerimi sana
ama hayat işte, sen ne siyah ne de beyaz oldun bana

sarmamalıydın ansızın hüznünle içimi
durdurmamalıydın sana akan nehrimi
gözü kapalı tutmalıydın belki de ellerimi
ama boşver kankızılım, zaten bu sana son yazışım

bir daha ne zaman yakar derdim, bir varlık
bir tek saç teliyle, ömrümü
şimdi düşünüyorum da, acaba
aldığım gibi koyup gitsem mi yerine hüznümü?

dedim ya en başta, bu sana son yazışım
bilemedin sen beni, gönüle yazılmışım
işte böyle adı saklım, kankızılım
bu benim sana son yazışım…

Bodrum – 01.06.2004 01:17