burada bitmez,
bitmeyecek elbet
burada başlayan…

S-U-S-A-R toprak
yarılır
çatlar
hatta çatlamalı
içinden SU’lar çıkar
hatta çıkmalı
taşmalı
ve
taşırmalı SU, kurumuş insan beyinlerini
S-U-L-A-M-A-L-I
açmayan, açılamayan gönüllerini….

Su değil mi, ey ޞair
her şeyin başladığı nokta
Su değil mi ey ޞair
durmaksızın zamanla yarışan oysa
Su değil mi, ey ޞair
baraj baraj engelleri yıkan
mürekkep rengi denizlere “KAN KIRMIZISI” akan?..

bazen Su-
bazen Su-su-
bazen Su-su-yor-
ve
bazen sen de su-su-yor-san
ben ölümüne kadar Su-su-yor-um!..

zamana sızan hafiye gibi
uykularıma sızmaların
SU’yun gemiye sızmaları gibi
“SIZI”-vermelerin içime…

Hoşuna mı gidiyor, bilmiyorum!..

* Çok sevdigim ve değer verdiğim Haldun Hakman’ın inanılmaz güzellikteki “SU” içeren şiirlerine sonsuz teşekkerlerimle.

Kopenhag – 05.08.2004