Serum takılacak müsait bir damarı kalmadı hayatın,
Hepsini birden kesen sessizliğin var çünkü…
Hiçbirşey olması gerektiği gibi olmuyorken;
Bu sessizlik de yaşanmamalıydı,
Ben ağlamalıydım, sen de kalmalı…
Temelinde herkes aynıydı;
Oysa,
Biz kendimizdik!
Cebimizde kağıt mendil taşıyacacak kadar temizdik.
Sarı ışık yanmışken hayatımızda,
Karşıdan karşıya geçen yavru bir aşkı ezdik…

Bursa – 21.09.2005