Yıldızların gökte ayı beklediği
Karanlığın yürekleri teklettiği
Rüzgarın çalıları sürüklediği
Bir gecede terk etti dostlar mezar

Döşeksiz yatıyorum, dört yanım toprak
Yorgan gibi atılmış üstüme yaprak
Yastık diye başımı taşa koyarak
Bir kefenle terk etti dostlar mezara

Kımıldamak imkansız, daracık mekan
Durmuş kalbim, donmuş damarımdaki kan
Yaşarken hep Dünya’ya derlerdi yalan
Dinlemezdim, terk etti dostlar mezara

Bir avuç toprak atılınca gözüme
Yıllar sonra kavuştum gerçek özüme
Bir ders olsun, bak da morarmış yüzüme
Çıktı canım, terk etti dostlar mezara

Çok beklersen etrafa pis koku saçar
Dünyada sevenlerim bırakıp kaçar
Ruh gidince cesede kim kucak açar
Yuttu toprak, terk etti dostlar mezara

Sardı dört yanımı yılanlar, fareler
Keskin dişleriyle yırtıp pareler
Onlara bu canım yemekmiş meğer
Tatsız tuzsuz terk etti dostlar mezara

Adana – 2001