Her cümlenin sonuna üç nokta koydum.
Devamı gelmeyecek çünkü
Aşklarda böyle değil midir?
Bizimkisi gibi

Virgüllerle çoğalttık zamanı
Düzeleceğini sandık ya da
Kendimizi kandırdık
Oysa bekledikçe daha çok yıpratmışız kendimizi

Ellerimi isteme benden üşüyor hala
Buz gibi anılar yıkıyor yüreğimi
Sahipsiz kuşlar gibiyim ki savruluyorum
Yapacak birşeyim yok sadece ağlıyorum.

Uzaklardasın mekanda değil gönlümde de
ޞimdi hangi sebep birleştirir ki bizi istesekte
Sele kapılmış bir yaprak gibi sürünüyorum
Çare arayamayalım boşuna ki
Bu aşkın sonuna üç nokta koyuyorum…

Kırşehir – 08.12.2006