koparak geldi
bir kışın sonbaharı gibi
ılık bir tendi
soluk soluk terime işledi
bir sokak dolusu kuru yaprak şimdi
her esintide uzaklaşıyor benden
“canlar bedenden kopsa”
der idim
“o benden asla kopamaz!”
ırmakların buluştuğu yerde buluşuruz
bir volta kadar ihtiyaçtır
içerdeyken gökyüzü
merdivenler dayansada güneşe
uçar gibi şafağa koşarız
birgün

ޞubat 1998