Ücretsiz izin verdim gönlüme,
ޞimdi belki tek başına kafede ya da yine o sahilde.
Ücretsiz izin verdim gönlüme,
Suçu belliydi, söyleyemedi zamanında sevdiğini,
Saçma bir şekilde tutsak etti,
Hem kendini hem de beni.
Beceremedi belki de adam akıllı sevmeyi,
Ücretsiz izin verdim gönlüme,
Oysa yalnızlığını paylaşmak tek isteğiydi,
Yanındayken söyleyemedi sevdiğine sevdiğini,
Tutamadı elini, gözlerine bakıp anlatamadı derdini,
Zaten anlatamamak tek çaresizliğiydi.
Çaresizliği tüketti ümidini,
Önce ümidini sonra da kendini.
Ücretsiz izin verdim gönlüme,
Hasretti sevmeye,
Sevgisi ise büyük çile.
Ücretsiz izin verdim gönlüme,
Rüyasında görmesin seni,
Acı çekmesin ,ağlamasın diye,
Zaten ben değil o sevmişti seni,
Uzaklaşırken senden unutamayan ben değil yine kendiydi.
Suçu belliydi seni sevmekti,
Sevip de söyleyememekti,
Suçu barizdi ve cezası ömür boyu acı çekmekti.
Ücretsiz izin verdim gönlüme,
Belki bir gün akıllanır diye,
Ama nafile…
Dedim ya…
Suçu belliydi
Söyleyemedi zamanında sevdiğini
Gözlerine bakıp anlatamadı derdini,
Zaten anlatamamak tek çaresizliğiydi.
Ücretsiz izin verdim gönlüme,
Biliyorum ki bekliyor beni ve seni bir köşede,
Ve her zaman olduğu gibi sessizce…
Aynı sevgisini söylemedeki sessizliği gibi…