bir gün kara haberle yıkılır birden dünyan
kabuslara dönüşür gördüğün pembe rüyan

hayalini kurduğun güzel gün ve geceler
kaybolur ve beynine saplanır bilmeceler

soru içinde soru cevapsızdır tamamen
düşündükçe çıkmaza itiliverirsin sen

umut dolu dünyaydın kara haberden önce
gördüm ki yıkılmışsın umutlar tükenince

nedense susmuş bugün geveze dudakların
artık çekemez olmuş gövdeni ayakların

baktığında şimşekler gibi çakan gözlerin
kuytu kuyular gibi soğuk, sessiz ve derin

zoraki tebessümler bilmem ki neye yarar
alın çizgilerinde şimdi derin izler var

şimdi yüreğindeki ateşle yandıkça yan
nasıl dayanır bilmem bu ıstıraba bu can

bu ateş çemberinden bir tek şey seni saklar
hayallere daldığın o karanlık sokaklar.