Unutur mu hiç yaratan kulunu
Güneş doğayı, yağmur toprağını
Sen çizmiştin bu sevginin yolunu
Unutursun diyorsun, unutamam seni…

Ayırma n’olur tenini tenimden
Geçer mi insan canının içinden
Varım, zehir olsa senin elinden
Unutursun diyorsun, unutamam seni…

Bir buseni çok görme bu deliye
Çektiğim hasretim senden hediye
Sen oldun şiirime redif kafiye
Unutursun diyorsun, unutamam seni…

Odam mapus olur sen olmayınca
Esirinim sen gardiyanım olunca
Gönlümde özlemin boylu boyunca
Unutursun diyorsun, unutamam seni…

Leyla mecnundan beri hiç gelmedi
Böyle bir sevdalı dünyada görülmedi
Bülbül gül için bu kadar delirmedi
Unutursun diyorsun, unutamam seni…

Kırmıştım çoktan kalın duvarları
Sümbül kokuyordu kalbimin kırları
Bilmesen de, ömrümün en güzel anları
Unutursun diyorsun, unutamam seni…