Buralar ihtişamından olmuş sarhoş
Seninle kurduğum hayaller tümden boş

Gözlerimden akarken birkaç damla yaş
Yağmur damlaları olur bana sırdaş

Yalnızlığa özlem ancak bu kadardır
Her seferinde beden çaresiz kalır

Bir türlü esemedi rüzgarı güzün
Bu nedendendir ki içim dolu hüzün

ޞimdi hayalin sen gibi imkânsızken
Üzüntü verir artık bana bu mesken

Sarhoşluğumdan hayal olurken dünya
Nasıl açsam gözlerimi her şey rüya

Bu gözler dünyayı değil düşü görür
Akıp gitsin sensiz kalmaktansa ömür

Rüyadan uyanmak kalbimin emeli
Sen var mıydın dünyaya geldim geleli?

Emeller çabayla gerçekleşir ancak
Belki de kalp seni unutamayacak

Böyle bir sitemi nasıl çeksin bu can
Bu hayat vermedikten sonra heyecan

Kalbim ister benden hep mutlu bir hayat
Fakat bende değil ondadır kabahat

Kalbim geçmişi siler bana küfreder
Naçiz umudum yaşlı gözle seyreder

Umutlarım yavaşça beni terkeder
Sen yoksan ruhumu kaplasın keder

Mevsim bir bahar olur düşe dalana
Umudum suç atar canıma kanıma

Atarken vücudumdan zehirli kanı
Aklım düşler seni unuttuğum anı

Edirne – ޞubat 2005