Sevdiğim başka yar bulduysa da
Gönlüm ondan geçmiyor
Benim gençliğim açmadan solduysa da
Güllerle dolu dallar utanmıyor

Levent´tir derdine çaresi olmayan
Var mıdır benden ala kan ağlayan
Göz yaşım kadar çağlayamayan
Manavgat, sessizliğinden utanmıyor

Benim bunca kedere dayanan
Var mı üstümü dert sayan
Benim bağrım kadar yanamayan
Güneş, güneşliğinden utanmıyor

Bağrını taşa dizdiren
Dudak bükmeden ölüme giden
Berduş gibi çöllerde gezen
Daha beni görmeden
Mecnun´um demeye utanmıyor

Senin bana yaptığın deryada damla
Diyecek olsam da, inanma asla
Hadi senin canın sağolsun amma
Kader bile ettiğinden utanmıyor

Yas tutarken yaşayamadığım yıllar
Hüzün saçıyor üzerimde siyahlar
Hem gider hem ağlar beyaz giymiş yar
Yüzüme bakmaya utanmıyor

Bu gece ağzımı bıçak açmazken
Aklım tatlı hayallere dalmazken
Benim adım atacak mecalim kalmazken
Koskoca dünya dönmeye utanmıyor

30.07.1999