aldığını geri vermeyen zamana…

( adanın dip sularında saklı çiğ kelimelerim öç aldı benden
iyice kirlendim / bir hiçliğin ağzında canlandı yüreğim…)

…delirmiştim
barbarlığın bütünlüğü içerisinde kalakalmıştım
ne bir ses vardı ne de rüzgar
sadece deniz düşlerine ağlayan bir ben vardı / kalakalmışlığıyla…

-nedense- hiç kalbi atmayanların ruhunda gibiydim
ayağımda çıldırmış bir şairin pabuçları vardı / delik deşikti(m)…
adada, yolculuktaydım!
yara almıştı bir kere sensizliğim…
yanılgılarım deniz yıldızları gibi kıyıya vuruyordu,
parçalanıyordum / zaten sensiz pek yaşa(ya)mıyordum…

…hırçınlığımı bile kaybetmiştim
tehlikeli oyunların girdabı içerisinde taşıyordum zavallı kalbimi
adanın sisi: nefasetten uzak bir kıs sesiydi!..
sanki biri bana çırılçıplak bir şiirin ölümünü haber veriyordu…

“ada bir hiçlikti / kimseler bilmiyordu
uçurumlarda öğrendim hayatın sağır bir kız olduğunu…”