Çekip gidiyorum uzaklara işte,
Hemde arkamı dönüp bile bakmadan…
Gözümden bir damla yaş gelmiyor nedense ?
Aksine tebessümün ne olduğunu hatırlıyorum yavaş yavaş.
Ne kadar uzun olmuş unutalı…

Gözlerimi kapatıyorum…
İçimdeki sesi dinleyerek rüzgara bırakıyorum kendimi…
İnanılmaz bir rahatlık ve huzur geliyor üstümde.
Kuşlar kadar özgür hissediyorum…

Aniden gözlerimi açıyorum!
Kuşlar beni alıp uzaklara götürüyor…
Mazi kayboluyor hafiften hafiften.
Yüzümdeki tebessüm artıyor…

Bembeyaz bir yere geliyoruz…
Elime bir boya fırçası veriyorlar.
Ne hayal ediyorsam fırça o renk çiziyor…
Artık kendi renklerimi oluşturuyorum özgürce..

Burda güneş neden mavi diyen yok!
Burda çimenler neden kırmızı diyen yok!
Ya da deniz neden yeşil?
Adeta dans ediyorum renklerle…

Kendi Dünya’mı yaratıyorum özgürce,
Herşey sıfırdan başlıyor…
Kocaman bir kalp çiziyorum,
İçine sevdiklerimi yerleştiriyorum…

Bu şekilde başlıyor yeni bir hayat..
Mutlu, huzurlu, sakin..
Önemli olanda bu değil mi zaten?
En azından deneyip göreceğim…