Önce güzelim Türkçe’mizden ( ^) şapkaları kaldırdılar.
Âzem’e, Azem der ettiler bizi.
Herhangi bir bankanın yıllık kâr’ımızı pay ediyoruz ilân’larını,
Yıllık karımızı pay ediyoruz diye ilan ettiler bize.

Devrim manâsına gelen inkılâb’ı,
Köpek havlaması nidasına gelen inkilap ile
Doldurdu bir gûruh
Meclis-i Mebusan’ın çatısını.

Üstelik sözüm ona “inkılâb” yerine
“inkilap” diye höykürüp yemin ederek.
Kimisi de hiçbir anlama gelmeyen
Inkılap diyerek.

Balık taa buradan, belki de,
Çok önceden koktu Atam…
“Diline sahip olamayan millet”
Senin hep söylediğin gibi
“Neyine sahip olabilir ki”? Atam.

Affet bizi;
Ne benim neslim, ne sonraki..
Zor devam ettirir belki ilkelerini..!
Babalarımız vurmasa idi arkadan bizi.
Belki,

Fatih gibi 21 yaşında ülke zapt etmiş,
Senin gibi 41 yaşında devlet kurmuş.
Gençlerin peşinden gitmek var iken,
İçi geçmiş morukların peşinden
Gitmeseler idi.
Belki,

Gene’de;
Sana en güzel şiiri yazan,
Nazım Hikmet’in dediği gibi;
“Bir gün balta esirin elinde parıldayınca”,

Dilerim uzak olmayan bir günde.
Uyanıp da bakabildiğimiz de
O kan uykusundan geçmişimize,
Sahip olduğumuz “O” tek kudrete.

O zaman belki af edersin .
Bizi ve ecdadımızı ATAM?.

İstanbul – 06.02.2007