Yağmur damlasında rastladım sana
Rüyama yıldırım düştüğü akşamdı
ޞimdi dönüp bakarsan Tepebaşı’ndan İstanbul’a
Havadaki sıkıntının boşaldığını göreceksin
Bulutların arasında bu şiirin doğuşunu

Yokuşta başladı korkunun bekleyişi
Nöbet sırasını savmasını umudun
Düşman tanklarını yığdığında meydanlara
Yalnızca mevzilerimiz sağlamdı
Okmeydanı’ndan inersen eğer yıllarca aşağıya
Sözlerle işlenmiş silahımızı bulacaksın
Yastığımızın ilk parçasını
Veda öpücüğünün filizlenişini

Çocuğu bulacaksın orada düşlerindeki
Yarısı alıp götürdüğün kollarımda
Akşamın sabah güneşine gizlenişini
Yalanın gözlerimdeki güvenle sallanan beşiğini
Kanatların altına aldığın
Sokaktaki sahte kimliğimi
Vücutlarımızın alevlendikçe küllenişini
Çürük gülleri göreceksin yollarda
Zıt mevsimlerden dökülmüş
Demir almanın
Daha limana yaklaşırken başlayışını

Yokuştan yıllarca çıkarsan yukarıya
Sen de benim gibi
Cehennemin cennetini aramak için
Tanrılar ve tanrıçalar katına uğrayacak
Nerede diniyor yağmur diye soracaksın
Nerede başlıyor anı?