Ölümlerin en güzeli olmalı benimki
Gözlerim açık gitmeliyim
Gökyüzünü görmeliyim toprağa kadar
Sonra ellerim iki yanda açık
Son bir defa kucaklamak ister gibi herşeyi
Sessiz çığlıklar atabilmeliyim
Arkamdan ağlayanlar olmamalı
Büyük bir tören ahlar vahlar…
ޞaşayı sevmem çünkü
Sessiz, sakin ama mutlu ölmeli ve öylece gömülmeliyim
Başucumda o çok sevdiğim ezgi mırıldanılmalı
Bir vasiyetim bile olmamalı
İnsanlara bırakacak birşeylerim
Olsunun peşinde koşmamalıyım bir ömür boyunca
Kendim için yaşayıp
Kendimi tamamladığıma inandığımda
Yine kendim için ölmeliyim
Issız bir kayalıkta
Uçsuz bucaksız bir çölde
Veya bir ormanın ortasında

1998