Bir gün ansızın çalıverdin gönül kapımı

Başlangıcı olmayan bir sonsuzluk gibiydin

Uzayıp giden bir nehir bir çağlayan

Topladım bütün saatlere güzelliğine

Ve yürekten inandım sevildiğime

Seni giyindim seni kuşandım

Girdim gecelere

Ve seninle uyandım sabahlara

Senin gözlerinde durdurdum hayatı

Adını her andığımda

Derinden bir nefes çektim

Utangaç duygularımla davet ettim özlemlerimi

Düşündüm yüreğimin yüreğinde atışını

Bin bir el oldum dokundum gecelere

Bin bir yürek oldum çarptım gecelerde

Bin bir sevda oldum göz pınarlarımda gizli

Gün bir başka doğarmış meğerse

Âşık olunca insan

Yalnızlık bir başka sararmış

Alır gidermiş düşler seni uzaklara

Dağıtırmış hayallerini gecelere bolca

Bütün günleri sana adıyorum

Neşem sevincim dalıp gitmelerim senin için

Hükmüm geçer mi artık yüreğime

Ellerime gözlerime

İmkânsız seni düşünmeden girmek geceye güne

Seninle büyütmek varken her dakikayı

Yaşanmış yaşanacak bütün saatleri

Sana kurmak varken

Umurumda mı sanıyorsun

Acısını hissetmek kanayan yüreğimin

Çözülmek dağılmak alevlerin içinde erircesine

Umurumda mı?

Bilsem ki hasret an be an peşimde

Bilsem ki zulmün elinde hançer ensemde

Bilsem ki kahırdır acıdır aşkın sofrasında paylaşılan

Varsın hayat anlamını seninle yitirsin

Varsın adını her anışta nefesim kesilsin

Sen sevdanın en güzel türküsü

Bilirsin neşter vurulmaz böyle yaraya

Bilirsin sonsuzluğun penceresinden bakılır sevdaya

Ya sensizlik ölmekse

Yaşamaktan ağırsa

Aşkı yüreğinde taşımak

 urdagül ÖZAY