Bahardı
Göğerdi dallarımız
Irmak boylarına yürüdük
İçimizde parıltılı güneşler
Önümüzde düşlerimiz
Adlarımızın ilk harfleri
Ağaç kabuklarında

Bir yağmur başladı ansızın
Kaçmak ne mümkün
Suçlusu bizdik bu baskının
Gökte çılgın bulutlar
Sırılsıklam yürüdüğümüz yollarda
Telaşlı ayak izlerimiz

Yüzünde damlacıklar
Büyülü bir düşle aralanmış kirpiklerin
Bir ağaç kovuğunda
Tüte tüte sokulduğun göğsüm
Nasıl da çocuk bu ilk yangınında

Bulanan sularla geliyor ırmak
Yalnızlığımızın üstüne
Köprüleri astı asacak

Islak saçların yapışmış tenine
Öpsem yangınım bulaşacak

Bu “delikanlı bahar”
Anlıyor bizi
Ve gökleri kırbaçlıyor
Yağsın diye bu yağmur
Sonsuza kadar