Önce aldı kalemi eline
bir şeyler yazdı estiğince,
adını “şiir” koydu kendince

Sordular:
“Üstad meramın ne
anladık gerçi
lakin sizden dinlesek bir de”

Ne üstad anlatabildi ereğini
Ne hayranları anladı ,
Üstadın sihirli sözlerini

Utandılar itiraf etmeye
Düşündüler kendilerince:
“Yetersiziz herhalde onu idrake
Belki de üstad deli”diye

Tokuşturuldu kadehler
Bir yanda sahte gülüşler
Ve dediler:
“üstadım bir harika ifadeleriniz
Aydınlandı sayenizde cümlemiz”

Bir çocuk çıkıverdi aniden
Hani “kral çıplak” diyen
Haykırdı:
“Yalan, yalan tüm şiirler
Sizi gidi yalancı şairler…”

Cevizlibağ – 09.09.1999 15:11