Gene Yalnızım,

Beynim zonkluyor

Yaşarıyor gözlerim, Anlamsızca.

İçim acınacak kadar boş..

Kulaklarımda sessizliğin çığlığı,

Dalıyor gözlerim,

Uyanmak istemezcesine ..

Nefret ederken bu duygulardan,

Bi o kadarda istiyor ruhum yalnızlığı,

İçim çekiliyor.

Sonbaharda düşen yapraklar geliyor aklıma

Kuru ve soluk..

Mevsim bahar değil miydi?

Nerden çıktı bu kasvet?

Gökyüzü niye karanlık?

Nerde güneş.

Nerde güneşim

Kim çaldı içimdeki bu yaşama sevincini

NEDEN AОLIYORUM ޞİMDİ

Neye üzüldüm ki ben

Acım neydi?

Neden bir ses duyamıyorum içimde….

Hey heeey

Nerdesin!

İçimdeki o küçük çocuk

Nereye Saklandın

Kim seni korkuttu…

Yoksa ben mi?

Ya ben sem

Mutlu olmayı mı bilmiyorum,

Yoksa yetinmeyi mi?

Neden dönüp dönüp bakıyorum ardıma?

Kimi bekliyorum ki.

Eşimi mi?

Çocuğumu mumu.

Annemi mi?

Babamı mı?

Kimi bekliyorum.

Ölümümü.

Korkmuyorum ki..

Biliyorum aslıda o acımasız gerçeği

Yalnızlar içinde yalnızım.

İlker  YAޞAR

21/04/2011    13:56