Anlamsızlığın içinde yok oluyor gece
Kapı çalınıp açıldığında umuda
Yalnızlık içeri girip sarılınca boynuna
Ruhunu senden alıp götürmek istiyor
Gücün kalmamıştır artık
teslimiyet aşka
hangi dumanlı geceden düştün ki dizelere
arsız duygularımın yüzü mahcup
sensizlik dar ağacım
yaprak misali savruluyor zaman
içinde kayboluyor insan
sevdayla pazarlığım vardı oysa
yüreğim çivilenince hasrete
buruşmuş bir ömürde
ertelenmiş sözler kaldı
umutlarım bir güvercin kanadında kırık
sözcüklerin ucuna yükledim duyguları
ki düşenler!
sessiz harfleriydi yüreğimin
boş başak taneleri gibiyim
başım dik gözüküyor ama
rüzgarın ezikliği içime işliyor
savuruyor beni,
sensizliğin çaresizliğinde…
yar sevmedim üstüne
sevemedim güzel can
kalkan olmuş sevdan yüreğime…

İstanbul – 15.09.2007