kendi içime süzülüyorum..
karanlık yüzüme..
karanlık yüzüm biraz acı..
acı ama öğretici.
seni buluyorum yolun başında
eskiden rüyalarıma girerdin
şimdi gerçeklerimdesin..

elinde çocukken yuvarladığımız çemberler vardı önceden,
herşey masumdu, horoz şekerleri gibi..

ama şimdi beyaz bir gül..
ne oldu ayrılık vakti mi?
paranın ikinci yüzü nefret mi belirmişti?
tura geldi değil mi?
sen istediğin gibi kazandın..

bense uzun gece düşlerinde
‘yazı mı tura mı?’ diye düşünüyorum hala
yazı mı tura mı?
sevgi mi nefret mi?
sence hangisi yeterdi kaybettirmeye…

Mayıs 2000