sırtımdaki gecenin hırkası
yıldızların öncülüğünde geçiyorum bu yoldan
yok olan bir neslin
sömürülen geleceğini cebimde saklayarak

az önce baktım
izimiz silinmiş patikadaki
uçmuş hava üflediğimiz duman
bak gidiyor
yeniden doğuş planlarımız
görmüyor musun
yetişen – yetiştirilen – nesil robot
kalpleri saat beyinleri altın külçesi

hani omzumda umutlar vardı ya
taşıyamıyorum artık
nedenini bilmediğim bir ürperti
sarmalıyor etrafımı
havanın her dalgalanışında
fırlayarak kalkıyorum yataktan
gördüğüm öyle bir düş ki
anlatsam
ANLAޞILMAZ!

Kaynak: Eskimiş ޞiirler