biliyorum kızdım sana az önce
peki neden yazıyorum bu şiiri?
evet kirazlar için, doğru
şu an tüm heybetleriyle karşımda
minicik ufacık taneleri
ve inanmasan da yemyeşil renkleri
öyle iki koca ağaç
bahçenin biri bir ucunda,
öbürü öbür…
hergün karşılıklı duruyorlar
belki biz yokken konuşuyorlar
dert yanıyor biri öbürüne
sen diyor şanslısın doğuştan
güneş hergün sana doğuyor, selamlıyor
ve akşam olunca elvedası yine sana
ben hep arada kalıyorum
belki de bu yüzden ne senin kadar kırmızı
ne de o kadar verimli oluyorum
ama anlamazsın sen beni diyor
başına gelmedi bilemezsin ki…
bu belki hergün böyle devam ediyor
biz sahneyi onlara bıraktıkça
onlar oyunu karşılıklı oynuyor
ama ince meseleler bunlar
anlaması zor, biraz karışık…
ama kızdım ya sana, inat ettim ya
anlamasam da anlatmalıyım hikayeyi
anlamasan da dinlemelisin beni
olur ya belki birimiz anlar
ve öbürüne anlatmaya kalkar…
karşıdaki de eşşek değil ya
en azından anlamış gibi yapar!!