Hava karardı, herşey birden soğudu.
Bir ağaç vardı, tek başına bahçede
Küçük bir yaprak üstünde
Ki son yapraktı o.
Karşı koydu soğuğa, yağmura, rüzgara
Tek başına…

Farklıydı, çünkü hala yeşildi
Olmak istemiyordu ötekiler gibi
Yağmurlar yağdı, rüzgarlar esti
Herşeye direndi
Tek başına…

Ağaç ana diyince ayrılık zamanı,
Bıraktı kendisini gökyüzüne
Dostlarının içine yavaş yavaş süzüldü
Geçen günlerin ardından hala yeşildi
Ta ki bir çocuk ellerinde parçalayıncaya değin…

Yeşil yaprak, yeşil yaprak
Her yaprak bir insan
Sizin gibi, benim gibi…

Niğde – 1993