İçimde sıkıntıyla uyandım yine bugün,
İlk sen geldin aklıma, seni düşündüm.
Neden sonra hatırladım ki sen yoktun…
Sen de yorgun hayallerim gibi beni unuttun.
Başım dönüyordu hala, kalkamadım yataktan.
Saçların dağılmış, ayaklarım titrek, halim perişan.
Anlamsızlıklar içinde uyumuştum dün akşam.
Bir parça çikolata alıp zorla yataktan kalktım.
Beraber yediğimiz gofretin kabında seni aradım.
Bu kez sana soğuk camların ardından baktım.
Soğuk cızırtılarla dinledim sesini,
Bir an için hissetmek istedim nefesini, ama olmadı…
Ağladım; sesimi kimse duymadı.
Kimse silmedi bu kez gözyaşlarımı,
Kapalı gözlerle yüzümde ellerini aradım,
Bulamadım..gözlerimi açtım..titreyen ellerime baktım…
Çabuk yormuştu ayrılık seni, bıraktın.
Nasıl çekip gittin bu kadar erken..?
Ellerimi de götürseydin giderken..!
ޞimdi onlar inan artık yük bana.
Yaralıyım o günden bu yana, hiç kapanmadı.
Bu gönül laftan hiç anlamazdı, anlamadı.
Seni buldu gördüğü her yüzde,
Duyduğu her seste seni aradı.
ve şimdi…
ޞimdi çok..çok özledim seni,
Ben unutulmuş şarkıların sözü, suya yazılan yazı.
İnan birkez duymak için sesini,
ޞarkıları haykırır, denizleri kaldırır.
Yeter ki sen iste, bu gönül herşeye razı…

İstanbul – 06.06.2006