En çok acıyan yanımsın sen benim

En çok kanayan

Ömrüme iliştirdiğim yalnızlığım

Susuşum susamışlığım

Titreyen kirpiklerimden dökülen gözyaşım

Kendimi bile tanımaktan acizken

Hep seni ezberledim seni giyindim seni kuşandım

Yoruldum artık inan yoruldum

Sınırlarında kaçak bir tacir gibi

Gezdiğim hayatta

Gölge bir kefene bürünmekten yoruldum

ޞimdi simsiyah bir çerçeve içinde

Sergiliyorum kendimi

Ölüm meraklısı gecelere

Militan kaderime yüz çevirişim ondandır

Ondandır Susuşum ölüme susamışlığım ondan

En çok acıyan yanımsın sen benim

En çok kanayan

Anılar dokunuyor yaranın en yufka yerine

Olmamışlığım sığmıyor zamana

Yanılgıyı soydukça yenilgiyi giyiyorum

Doğrular ispatlandıkça

Kendime yalan kalıyorum

Beni savunacak

İçimdeki kahraman yok artık

Pay-i tahtta saadet kurduran

Aşk yasasında emr-i haktır buyuran yok

Yüreğimdeki avukatım

Delil yetersizliğinden suskun

Can sürgünü bir bedende

Yağmalanmış hücrelerde

Duygularımın toplu katliama uğraması ondandır

Ondandır susuşum ölüme Susamışlığım ondan

En çok acıyan yanımsın sen benim

En çok kanayan

Bir gece olsun gel… Gel ne olur

Yokluğunu ziyaret et bende

Mayın dolu saatlerde denenmemiş intiharlar elimde

Ruhum Molotof kokteyli

ޞakağımda yirmi iki kalibrelik mermi

Kendinden, teninden, yüreğinden sıyrılmış bir ben

Tepeden tırnağa yalnızca sen

ޞeytan bile dizginleyemezdi bu yalnızlığı inan

Sen; Usta sanatçı,

Ödül alacaksın…

Pay_i tahtta idam fermanımı veren

Aşk yasasında ölüm emr_i haktır buyuran

Azrail yerine tetiğe sen dokunacaksın

Oldubittiye getirilen bir hayatta

Ertelenmez bir sonda

Kıyasıya tükenen bir bende

En kolay ölüm biçiminin sen olması bundandır

Bundandır susuşum ölüme Susamışlığım ondan

 yurdagül ÖZAY