Deli gönül sevme dedim
Sevdin de beni neyledin
Bahar idi ömrüm benim
ޞimdi sen har eyledin.

Dertlere koydun da beni
Koynumu mezar eyledin
Ağıt yakamam ardından
Beni hem kalan hem giden eyledin.

Eyledin beni sıradan da
Yücelere özlem eyledin
Bırak yakamı benim
Canı sık boğaz eyledin.

Heder oldum günbegün ben
Kederlere kondum ben
Kolum kanadım kırıldı
Beni uçamaz eyledin.

ޞiirlere daldırdın beni
Duygularla boğdun beni
ޞarkılarda hüzün oldum
Sazımı kırık eyledin.

Sevdim bir kez, dönüş yok
Kutup soğuk
Çöller kurak
Beni zor yaşam eyledin.

Hangi teli çalsam kopuk
Hangi umuda uzansam yokluk
Bu dünyada düzen bozuk
Beni ezilen büzülen eyledin.

Ruhlar bedenler kokuşmuş
Yürek dağı yokuşmuş
Etraf it kopukmuş
Beni yiten eyledin.

Dondurdun iklimimi
Soldurdun güllerimi
Giden geri gelir mi
Gözü yağmur eyledin.

Dile gelmez artık sevda bahsi
Tanklar gibi ezdi hissi
Savaşlardan çıkmış gibi
Beni viran eyledin.

Yıktın geçtin rüzgar idin
Sevgisizliktin hep estin
Yapayalnız koyup beni
Özü talan eyledin.

Hancı mantıklar arasında
Ölüm var hatırda
Buralarda durmak acı verir
Beni hem yol hem yolcu eyledin.

Denizli – 06.11.2002