Gider iken büyük kervan,
Ufuk birden boz görünür.
Mevsim döner tam tersine,
Bahar değil güz görünür.

ޞekil şemal aynı ama,
Karışmıştır nefes sama,
Düşer dostlar sonsuz gama,
Üç kelamlık söz görünür.

Mal mülk kalır hep geride,
Bekler mizan ileride,
Çıplak kalan o deride,
Yalnızca bir bez görünür.

Çıkar yola cansız beden,
Çoktur ona veda eden,
Geri gelmez artık giden,
Ordan sıla az görünür.

Çekilmiştir işte kur’a,
Zamansızca gelir sıra,
Düşünce ki o çukura,
Önce etraf toz görünür.

El ayak da çekilince,
Biter gündüz olur gece,
Oyar gözün bir karınca,
Her bir darbe köz görünür.

Çürür ceset mezarında,
Çıkar otlar üzerinde,
Yaradanın nazarında,
Cisim değil öz görünür.

Bu gerçektir yolun sonu,
Düşün, zikret enikonu,
Çok uzakta sanma onu,
Hemen şimdi tez görünür.