Uzun bir yoldan gelmişti adam
Üzerine çökmüş ağır bir yük
Avuçlarında yalnızlık gözlerinde hüzün
Bekliyordu kapıda öylece boynu bükük

Tozlu elbiseleri eskimiş şapkası ve yırtık ayakkabıları
Belki yardım ederler diye düşünmüştü şık görünüşlü adamlar
Çünkü başka çaresi yoktu açtı karısı ve çocukları
Duyduğu sadece vaadler, yalan üstüne yalanlar

Uzun bir yola düştü sonra adam
Bükülmüş beli çökmüş avurdları
Ve daha da ağırlaşan yüküyle yürüyordu
Bir ağacın altında kapanıverdi göz kapakları

Bir hayal görüyordu kendisi ve ailesiyle
Güzel bir evde sıcak bir yemek yiyordu
Kendisi de inanamıyordu hepsi gülüyorlardı
Bir sıcaklık hissetti sonra ayaklarından giriyordu

Uzun bir yoldan gelmişti adam
Ve uzun bir yolda kalmıştı öylece
Rüzgar toz toprakla kapatırken üstünü
Ağaçlar dualar ediyordu ona sessizce

Ankara – 28.11.2006