Ben geçmişimin ateşinde yaktım geleceğimi.
Babası çoktu, fahişe anası ölüm olan duygularımın.
Ve tek kurtuluşu ölümdü, ölümden kurtulamayan kavgalarımın…

Aslında ben ben değildim.
Beni oynadım şimdiye kadar,
Yüreğinizin sahnesinde,
Ve yüreğimin kahpe hikayesinde…
Çocuk rolü oynayamayacağımı hissettiğim anda,
Bıraktım çocuk olmayı…
Ve adam rolü oynadım,
Kendimi adam gibi hissedene kadar…

Kendimi adam gibi hissettiğimde,
Kendimi adam gibi hissedene kadar oynadığımın,
Adam rolü olmadığını fark ettim.

Bir aşk ulaşılmazdı benim için hep,
Ve benim benliğimde bir aşka bulaşılmazdı…
Kapalıydı dokuz kapısı da aşkın.
Daha birkaç girişimde sıkılmıştım bu savaştan.
Ve hep nâmağlup savaşçıların kalpleriydi,
Girmeye çalıştığım kapılar…
Artık ben aşk için bir ulaşılmazım.
Aşık olmaktan vazgeçtiğimi hissettiğim anda,
Adam olduğuma karar vereceğim.
Ve sanırım hiç adam olamayacağım…