” ޞu bozuk çarkı ne döndürdüm

Nede şu çarkın içinde döndüm!!

Sevdamı, aşkımı, dostluğumu:

Ne söndürdüm nede söndüm!!

Ziyadan ziyadedir gönlüm!!

Ömrüm gençlik sermayesini tüketsede;

Samimiyetimin yok yenilgisi..

Vicdanım anka kuşu kanatı misali..

Olmadı ömrüm yaşama savaşının mağlubu!!

Gönlüm ise taptaze hayatın ‘GALİBİ’. “

Züğürt tesellisi olmadı aşkım

Benim aşım miskinlikle pişmedi

Bozuk para gibi düşmedi fikrim

Akıttığım teri yüceltmek iş mi

ޞaşkınlara göre çılgın şaşkınım

Akmadan damlayan nurumda aşkım

Onurum sırrıma dökülen sırçam

Sersefil bağlanan kaderimiz mi

Gözrengimiz değil perdeleyen sim

Galubeladandır şems’i usare

Acalesiz damlar hemde amade

Bedelsiz kalır mı çağlayan çağa

Çağrısını bulur keşfedilmemiş

Çağdaş yamyamlara sen ben:biz ayna

İnan kör gözlüler gündüzde ama

Puntasında yoktur kırılacak ritm

Sözünde var mıdır yıkılacak kin

Simle işlenmiştir karanfil’i misk

Kokusu Orjin’e huzuru süzüp

İnfak infak yakut “yeşren zümrüt”

Kahve i muhabbet çayımdaki dem

Ta MEDİNE’dendir sunduğu zemzem

Özü MEKKE’dendir suyu ve huyu

‘ޞAFİ’ dir şifadır ‘NUR’ dur feridir

Paktır kirli değil çamuru şaki

Buna saygı duysa şarapcı saki

Dostumdur benim o saygımsa baki

‘HAK’ kın huzurunda o cennetimdir

Söndü nar(ım) sevdam muhabbet gördü

Ziya dan ziyade ‘GALİBİ’ gönlüm.

ޞiir:Gökhan Er
(Yoncalı-2003)